Welkom In mijn blog schrijf ik verhalen over alles wat mij interesseert of zorgen baart. Ik voel me betrokken met wat er in de wereld gebeurd en bij mensen die zich inzetten voor verandering. De rechten van mensen zijn door de UN vastgesteld evenals de kinderrechten die wereldwijd gelden. Niettemin worden die rechten dagelijks geschonden en zeker niet alleen in landen die we vroeger de derde wereld noemden. Mijn motto is "worden wie je bent" en daar moeten dan wel alle ondersteunende voorwaarden aanwezig zijn.
Dit is wat me al een tijdje bezig houdt. Pikkety beschreef de groeiende kloof tussen rijk en arm en waarschuwt voor de gevolgen. Rijke influencers in amerika bepleiten een regelvrij kapitalisme: geen bemoeienis van de staat. En die influencers tref je vrijwel in alle landen van de wereld aan.
Elke dag zien we op het nieuws demonstraties tegen bezuinigingsvoorstellen voor de bevolking en belastingverlaging voor de rijken. Ook in Nederland nemen demonstraties toe na jarenlange stilte. De vakbonden hebben het er druk mee: zorg,vervoer,onderwijs,kinderopvang,jeugdhulpverlening,psychiatrie en ook specifieke sektoren in de samenleving zoals ziekenhuispersoneel, de politie. Maar er gebeurd niets. Klokkenluiders worden ontslagen.
De zalvende woorden bijvoorbeeld die van de premier van Chili, de zalvende woorden van onze eigen premier.
Als dit overal zo gebeurd, dan zou je enige systematiek bespeuren. De influencers ontmoeten elkaar in Davos, in de Bilderberggroep, op de VN, op de jaarvergadering van het IMF, de betaalde lobbyisten vaak oud regeringsleiders en ex-militairen. Vroeger waren het wetenschappers die het leger adviseerden. Nu zijn het vertegenwoordigers van het bedrijfsleven.
Ik vermoed ook dat het klimaat een rol speelt. Hoe lager in de samenleving, hoe groter de aandacht voor en bereidheid om te demonstreren. Hoger in de samenleving tref je steeds meer: ja,maar en we moeten en de kosten die moeten worden verdeeld. De vervuiler betaald : dat hoor je niet meer zo. We moeten allemaal bijdragen enz. Er is geen regie en daar worden mensen gek van. Het onderwijs wordt uitgehold en mensen met geld kunnen hun kinderen huiswerkbegeleiding aanbieden voor 150 euro per uur.
Tegelijk met deze trends wordt veel geld uit gegeven aan surveillance techniek zoals Siri van Amazon, gemaakt en verkocht aanhet amerikaanse leger. Siri is ook hier gekoppeld aan de inlichtingendiensten. De video/bel van Amazon: Slim, te koop bij Bol.com maakt foto’s van mensen die aanbellen. Hun gezicht wordt door de database gehaald om gegevns te checken. Bijvoorbeeld of ze: worden gezocht, illegaal zijn, belasting schuld hebben, niet op dat adres wonen.
Analysten rekenen erop dat de tegenstellingen zullen toenemen en opstanden uitbreken. Men wil voortijdig geinfomeerd zijn over wie, wat, waarom en wanneer er opstanden tegen verwaarlozing ,waaronder klimaatverwaarlozing, worden voorbereid. Verpaupering geeft problemen: criminaliteit neemt toe, bendevorming neemt toe, bendeoorlogen nemen toe, jongeren voelen zich aangetrokken a: te jong voor lange straffen, b: snel geld, c: je bent eindelijk iemand. Het licht voor de hand aan te nemen dat Amazon grof geld verdiend met de verkoop aan landen waar ze het woord mensnrechten niet kunnen spellen.
Na de moord op het Armeense volk en Yazidis aan het begin van de vorige eeuw, zijn respectievelijk de Koerden en Yazidis opnieuw aan de beurt om te worden uitgeroeid. Het Turkse leger is frontaal in de aanval gegaan en wat ze zeggen te doen is uiteraard niet wat ze doen. Ze willen, zeggen ze, een vrij gebied maken voor de miljoenen Syrische vluchtelingen in Turkije. Langs de Turkse grens.
Dat is wonderlijk. De vraag is of die mensen wel terug willen. Ze zijn gevlucht voor de moordcommando’s van Assad en dat geldt zeker voor de politieke vluchtelingen. De economische vluchtelingen kunnen niet terug want a.alles is verwoest, b. al het bezit van gevluchte syriers is geconfisceerd door de regering en zijn alle bezittingen geroofd. En c.de grote steden liggen plat, er zijn geen algemene voorzieningen. De Russen hebben de ziekenhuizen,watervoorzieningen, moskeen en markten platgebombardeerd. En ze zijn er nog steeds. Dus is het een leugen. En dus zal de zone voor lange tijd bezet blijven door het Turkse leger.
Alles wat het Turkse leger tegenkomt wordt of platgebombardeerd of verwoest. Mensen met enige positie in de koerdische community worden geëxecuteerd. Alle inwoners worden bedreigd en de meesten zijn op de vlucht. Duizenden koerdische gezinnen op de vlucht naar….Irak? Manbij en Kobani, de belangrijkste steden voor de Koerden. Er wordt geen verschil gemaakt tussen strijders en burgers. Tenslotte het bericht dat Isis hergroepeert daarbij inbegrepen de vrijgekomen ISIS strijders inclusief vrouwen. Ze hebben beloofd de Koerden uit de wereld te helpen.
Na de verovering van Kobani zal het Turkse leger doorgaan met executies en bombardementen. Je kunt tenslotte op grote hoogte niet zien of iemand een geweer draagt. De koerdische bevolking zal over de Iraakse grens worden gejaagd en zal Erdogan proberen ook de regio Mosul te bezetten. Voor wat hoort wat. Anders sluit hij de Tigris af.
Een los eindje: de hergroepering van Assads leger, de SDF en de PKK en YPK zullen proberen het Turkse leger samen te bestoken en over de grens te jagen. Tenslotte heeft Assad geen toestemming gegeven om het land binnen te vallen en een stuk land te annexeren. De VN heeft al een veroordeling uitgesproken. Het is trikkie: Assad zal de Koerden geen autonomie verlenen en na het leger komt Assads inlichtingendienst belangrijke Koerdische leiders oppakken, enz. De Koerden zitten in een spagaat. Het is nu vandaag, wat morgen gebeurd weet alleen de Almachtige.
Trump heeft al laten zien aan de hele wereld een volstrekt onbetrouwbare partner te zijn. Hij is vooral bezig met zichzelf, zijn schoonzoon, zijn portemonnee, zijn belasting papieren, zijn vermeende vijanden, het steunen van relifascisten en het vergiftigen van het amerikaanse volk.
Kantoor in New York en staat onder toezicht van Amerika. Wat mij al een tijd bezig hield is de zoektocht naar de rode draad namelijk waarom in zoveel landen de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer. Neem een land met grote schulden. Dan komt er iemand langs om een lening te bespreken en dan moet het land voldoen aan de volgende eisen.
De Centrale Bank komt onder toezicht. Alle beslissingen worden getoetst aan de gestelde voorwaarden.
Alle staatsbedrijven en gesubsidieerde organisatie moeten worden geprivatiseerd: Electriciteitsbedrijven, Waterdistributie bedrijven, Vuilverwerkingsbedrijven, Vervoersbedrijven (trein, bus,boot), Mijnbouwbedrijven, Oliemaatschappijen en jawel de Centrale Bank. Er moet een vrije markt komen met open grenzen waardoor ruimte wordt gegeven aan investeerders, hedge-funds, multinationals. En tenslotte belastingverlaging als prikkel voor rijke mensen om te beleggen, te kopen, te verkopen. Onder die voorwaarden krijgt het land een lening met een dure rente.
De gevolgen zijn: prijsverhoging consumentenartikelen, water, benzine, voedsel, vervoer, huurverhoging, zorg, onderwijs. Verhoging van de belastingen bij de burgers. Verlaging overheidspensioenen.
Met het geleende geld met rente worden de staatsschulden van het land betaald aan de banken. Staatsschulden die bijven stijgen door de rent en gebrek aan inkomsten. De rijken die profiteren van belastinverlaging sluizen hun geld naar belasting paradijzen zoals Nederland en Panama.
Tegelijkertijd staan de deuren wijd open voor buitenlandse inversteerders of overnames met name door amerikaanse en westerse multinationals die zoiso geen belasting betalen. Groeiende werkloosheid, daklozen, criminalteit,prostitutie, economische migratie.
We komen deze verschijnselen tegen overal waar het IMF is langsgeweest. Het zijn vooral de hedgefonds, billionairs, multinationals die overnames plegen vooral de krenten uit de pap en de winsten verdoezelen en geen belasting betalen. Sterker nog: ze eisen van de regering toezicht en veiligheid en ze moet eventuele rotzooi zelf opruimen.
Noem: New Zealand, Honduras, Mexico, Guatamala, Chili, Bolivia, Equator,Griekenland…. Maar ook zonder het IMF hebben mensen die onder andere de Bilderbergconferenties bezoeken de sterke overtuiging dat een totale vrije markt zonder tussenkomst van een regering de absolute oplossing is om te exelleren, de loonkosten tot het bestaans minimum te beperken en de zorgkosten zelf te laten betalen. Op die manier behaal je maximaal rendement uit geinvesteerd vermogen.
Bronnen: Wikipedia, Tech bedrijven, Corporate State Amerika, de voedselbanken voor Amazon mederkers, de stakingen bij GM, de demonstraties van leraren in het Onderwijs, de decentralisatie van de zorg, de vermarkting van de ziekenhuizen, de huizencrisis wereldwijd, de flexibilisering van de arbeidsmarkt….enz,enz.
Ik heb heel lang geroepen:”met mij is niets aan de hand”. Bang van wat ik zou moet zeggen, bang voor de afgrond van emoties waar ik in zou verzuipen. Echter de ommekeer kwam niet omdat ik iets vrijwillig had besloten. Mijn lijf hield er mee op. Stomweg. De stilte was vernietigend. Ik liep te huilen, zonder te kunnen stoppen: in de bus, de trein, op mijn werk, in de hotels waar ik kwam. BurnOut zeiden ze, ga naar huis. Er viel niets tegen te doen. Mijn dagboeken nalezen, gesprekken voeren, vijf psychiaters doorwerken, vechten tegen mijn angst voor het grote, donkere, diepe gat.
Je moet er doorheen zei ze. Ik zei dat ze zichzelf moest redden, ze bleef.
Ik moest inzicht krijgen, bij mijn gevoel komen en het verband tussen mijn gedrag in relatie tot misbruik. Daar is veel over aan te geven maar tegelijkertijd is dit proces ongelooflijk ingewikkeld . In mijn dagboekaantekeningen probeer ik verbanden te leggen of herken later in mijn teksten dat er een verband is. Dat kan dan voor mij helder zijn,er hoort een kanttekening bij: mijn psychiaters hebben steeds de neiging gehad om het kleiner te maken dan het belang dat het voor mij heeft. Dat te eerste en ook is van belang te vermelden dat dit alleen te bespreken is met mensen die mij zeer na staan. Veiligheid staat voorop en persoonlijk vindt ik dat het mijn proces is. .
Repeterende beelden
Beeld: mijn ouders drinken tegen de avond voor het eten alcohol en roken sigaretten. Mijn moeder kookt. Als ze me aanhaalt en probeert te knuffelen, voelt dat hard aan en ruikt ze naar drank.
Beelden: mijn vader heeft een net, donker pak aan, golvend haar. Verzorgt cq manicuurt zijn nagels. Hij rijdt in een Ford. Is overdag vaak weg. Als hij familie bezoekt neemt hij alleen mij mee. Ik ben zijn lievelingskind, zegt mijn tante. Op visite een geziene gast. Beelden: Ik herinner me stoeipartijen.Leuk, soms niet leuk. In pyjama. Daar zit geen ondergoed bij. Hij vindt het leuk om aan mijn broek te trekken.
Beelden: er zijn avonden (woensdagavond) dat mijn moeder naar haar toneelgroep gaat. Meestal gaan ze ergens wat drinken en wordt het heel laat. Ze staat voor de spiegel, maakt zich op en gaat weg. Ik kijk haar na.
Beelden: ik word wakker gemaakt en trek een ochtendjas aan. Door de winkel naar boven. Dan vraagt mijn vader om de winkeldeur in het nachtslot te doen. Later als ik weer naar beneden ga, moet het knopje weer omlaag.
Beelden: Ik sla met mij hoofd heen en weer en raak in trance, val in slaap. Zo stopt het denken en gevoel. Jaren gedaan om niet te hoeven voelen.
Beelden: Elke ochtend om zeven uur ben ik misdienaar in onze kerk. Ik heb een boek gelezen waarin de jongen, een hoofdpersoon, overweegt om steentjes in zijn schoenen te doen. In het verhaal wordt de onverzorgde wond levensbedreigend. Ik denk serieus dat als ik doodga, dat mijn ouders mij zullen missen. Dan pas. Te laat. Hier dacht ik over na op weg naar de kerk in het donker, en van kerk naar school. Ik telde de stoeptegels.
Beelden: Ik had een droom. Jezus redt me uit het moeras. Wat ik nu doormaak, is belangrijk voor later. Ik denk dat ik stigmata krijg en fantaseer dat ik niet ouder wordt dan 33 jaar.
Beelden: mijn vader en ik staan samen op om 7 uur. Hij lacht naar me. Hij bloot, net als ik. We kwamen dit keer uit het grote bed. Dan was mijn moeder er dus niet. Krijg dat beeld niet uit mijn hoofd.
Beelden: ik zit bij mijn vader op schoot, met mijn rug naar hem toe, voel alleen zijn handen. Op mijn benen. Wijdbeens, opbollende dijen. Ik krijg dat beeld niet uit mijn hoofd.
Beelden: Op de wc. Mijn onderbroek zit vast in bloedkorsten en witte push. Beetje bij beetje pulk ik het los en kijk ernaar. Schrik me wezenloos en pieker hoe ik het moet verbergen. Ik moet echt nodig. Daarna trek ik mijn broek weer op. Koud geworden duw ik het weer terug.
Beelden: Bij de huisarts: zetpillen voor mijn anus. Was het gonorroe? Hij verwijt mijn moeder dat ze wegkijkt of niet in de gaten heeft wat er gaande is. Hij is woest. Dit verhaal heb ik van haar zelf. De huisarts heeft vermoedelijk de kinderbescherming gebeld.
Beelden: mijn vader maakt mij midden in de nacht wakker. Ik moet blijven liggen. Hij zegt mij gedag, neemt afscheid. Ik zag hem pas weer toe hij op bezoek kwam in het 2e kindertehuis.
Beelden: op een zaterdagmiddag kom ik thuis van de Welpen. Er is een dame die ik niet ken. Ze neemt ons mee naar een Kindertehuis De Voorzienigheid. Ze zegt niets, zet ons af voor de deur en gaat weg.
Beelden: Met een smoes neemt mijn moeder ons mee naar huis en blijven daar drie weken ondergedoken. We mogen niet aan het raam staan, niet naar school. Savonds staat mijn vader aan de overkant. Hij mag ons niet zien. Na drie weken komen zwart geklede agenten in de winkel naar binnen en vechten schreeuwend om de sleutel van het achterhuis. Wij vluchten naar de bakkerij naast onze winkel. Daar worden we opgepakt door de agenten en naar Leiden gebracht voor de eerst komende drie jaar. We hadden allen onze eigen kleren aan. De winkel verdwijnt met alles erin en eraan.
Gevolgen
Lagere school. Ik kan me geen namen herinneren van klasgenoten of leraren. Ik heb geen vrienden behalve Blom die bij mijn de buurt woont. Ik neem geen vriendjes mee naar huis. Ik wordt op school gepest en nagezeten door een groep van drie of vier jongens. Mijn schoolresultaten zijn slecht. Ik ben afwezig. Aan het eind van de vijfde klas verdwijn ik in een kindertehuis. Voor mijn bestwil. Ik moet de vijfde overdoen.
Met enige regelmaat heb ik last van psychoses: spierverstijving, niet in staat iets te zeggen. Hoor mezelf praten met een kinderstem.
Scheur het vel van mijn handen om pijn te voelen.
Ik heb moeten beloven om over mijn geschiedenis niet te spreken.
Mijn intuitie moet voorkomen dat ik met verkeerde mensen omgaan. Toch wordt ik vaak aangesproken door mannen die me mee willen nemen naar een hotel, die willen kietelen, die vragen stellen die ik niet wil beantwoorden.
Ik vul de gaten op met humor, ik voorkom antwoorden door zelf vragen te stellen.
Vertoon promiscui gedrag en altijd bezig om anderen blij te maken en mijn eigen deur blijft dicht.
Mijn huwelijk ging op de klippen omdat ik normaal wilde zijn, een maatschappelijke positie: huis, boompje beestje zoals ze het noemen. Het was echter een leven in twee werelden. Een zoektocht in de woestijn. Pijnlijk. Vooral op zoek naar herhaling van mijn eerst genoten opwinding. Een soort verslaving.
Dissociëren gebeurde regelmatig. Voor mijn werk moest ik lange afstanden rijden. Daarbij splitste ik mezelf geleidelijk op. Het kon ook gebeuren dat ik niet aankwam of veel te laat aankwam. Hoorde mezelf praten, zag mezelf zitten, gaf antwoorden, en tegelijkertijd: ik was er niet. Ik kon er mee spelen als ik een paar dagen alleen was. Het helpt ook bij medische ingrepen: ik stap eruit en laat het gebeuren. Als ze klaar zijn wordt ik wakker en heb ondertussen wel alles kunnen volgen.
Controle houden was de rode draad : vrij man zijn.
Ik kan niet zeggen: ” Ik ben je vader.” Dan kruipt de pijn in mijn lijf. Ik verzin wel wat anders.
Mijn psychiater wil dat ik mijn woede moet laten opkomen. De dader veroordelen. Ik weiger dat. Mijn moeder heeft haar hele leven lang haar woede geuit over mijn vader. Ik laat mijn leven niet kleuren door levenslang woest te zijn. Ik zeg dat ik sterker ben dan mijn vader. En dat is ook zo. Mijn woede heeft betrekking op de stilte. Er werd gesproken over mijn zus, nooit over mij. Op mijn verzoek schrijft mijn moeder over haar jeugd en de eerste jaren met mijn vader. Ze stopt bij mijn geboortejaar. Ik wil weten waarom. Ze heeft het nooit verteld. Ik had het gevoel dat ze me niet vertrouwde. Ze heeft me nooit iets gevraagd. En dat is wonderlijk: ik herinner me de huisarts die me behandeld voor gonorroe met zetpillen. Hij vraagt haar of ze nu eindelijk niet doorheeft wat er gaande is. Hij is woest en is waarschijnlijk ook degene die justitie heeft gebeld. We hebben het er niet over. Mijn zus verteld dat ik laat huilend naar bed kom waar ik op mijn zij ga liggen en mijn knieën optrek. Alles doet pijn.
Nog een stapeltje triggers: kerst, schoollokalen, het nummer ” schlave mijn prinschen schlaf ein van de Dutch Swingcollege Band, favoriete band van mijn vader en het Ave Maria van Mozart, favoriete muziek van mijn moeder een nummer dat mijn moeder regelmatig keihard draaide en ons wakker hield.
Ik wordt wakker naast mijn moeder in het grote bed. Ze huild heftig, met lange halen en stoten. Ik leg werktuigelijk mijn hand op haar schouder. Die slaat ze onmiddelijk weg. Ik ben medeplichtig. Of niet.
Niemand vraagt ernaar, maar als het ter sprake komt, kan ik het verhaal vertellen in de verkorte versie zonder in trance te geraken en zelfs antwoord te geven als het gesprek verder gaat. Voor veel mensen is het ongemakkelijk. Er valt niet zoveel over te zeggen.
Vraag: wordt het uiteindelijk minder, gaat het over? Antwoord: nee, het gaat nooit over, het kleurt mijn leven, het is wat het is. Degene met wie ik al meer dan 40 jaar vallen en opstaan deel, van wie ik hou en alle strijd heb gestreden, maakt het leven waardevol. Ik heb mij indertijd aangemeld voor drie mannenverwerkingsweekends. Daar beleefde ik het grote, diepe gat, de heftigheid en veiligheid. Het hielp. Zal ik nooit vergeten.
Er is geen rangorde in verdriet, zo heb ik geleerd.
Heel stil zitten en je ogen sluiten, dan zien ze je niet.
Het is eindelijk zover. Beter laat dan ooit. Even een korte .Om tot president gekozen te worden was het noodzakelijk incidenten te creëren die een bedreiging zouden vormen voor de Turkse staat. Na een aantal aanslagen werd eerst het zuiden van Turkije aangevallen en werden hele gezinnen met vlammenwerpers uitgemoord en wijken waar Koerdische families woonden platgewalst door het leger. Het was een vorm van rugdekking voor wat nog moest komen.
Oorspronkelijk was Mosul het doelwit. Erdogan bood talloze malen aan om Isis aan te vallen. Maar Irak was tegen. Turkije zou op die manier een bruggehoofd hebben en de Koerden definitief uit te schakelen. De dreiging om de watertoevoer naar Irak af te sluiten en hongersnood te creëren is niet uitgevoerd. Ik herinner me het oproer in Basra wegens gebrek aan werk, voedsel en vooral: water!
De YPG is het volgende doel. Isis in Mosul is uitgeschakeld en Mosul is door de Coalitie platgebombardeerd. Los daarvan is de Dam gebouwd op leisteen. Koerdische strijders en de YPG hebben Isis diep in Syrie achtervolgd en in Syrie een door henzelf gecontroleerde strook een vrijstaat opgebouwd met de daar aanwezige olievelden.
Er wonen een paar miljoen gevluchte Syriers in Turkije. Erdogan krijgt geld van Europa om ze daar te houden. Daar wil hij van af. Het plan is nu een strook syrisch grondgebied vrij te maken voor deze syriers en de huidige bewoners, koerdische gezinnen met kinderen te verdrijven voor dit doel.
Wat is echt de bedoeling:
een strook langs de syrisch/turkije grens vrij maken van alle koerdische gezinnen en YPG strijders, een militaire organisatie die strijd voor de belangen van de koerden.
oprukken naar het zuiden om de door isis gebruikte olievelden onder beheer te nemen (turkije heeft zelf behalve water geen eigen grondstoffen). Vroeger kochten ze olie van Isis.
oprukken naar Mosul wat oorspronkelijk deel uitmaakte van het Ottomaanse rijk en dus door Turkije als eigendom wordt beschouwd.
totale uitschakeling van de YPG en koerdische milities.
Wat we verwachten is een coalitie tussen de troepen van Assad en de Koerdisch milities in ruil voor een Koerdisch autonoom gebied met zelf bestuur. Assad is niet van plan Erdogan toe te staan delen van Syrie te veroveren. De SDF zal met de Koerden optrekken. De legers van Erdogan zullen een bloedbad aanrichten door bombardementen en een grond offensief, wat neerkomt op genocide onder de bevolking. De syriers die nu in Turkije zitten vormen een gemengde goep politieke en economische vluchtelingen. Idlib is verwoest en ik geloof niet dat Erdogan deze mensen in zijn veroverde gebied wil hebben. Assad vangt de politieke vluchteling op aan de grens en dat betekend vermoedelijk gevangenschap en executie. Zoals ze dat in Libanon dus ook doen.
Vraag1: wat doet de Nato? Een voor allen, allen voor een? Gaan wij onze jongens naar het front sturen om een alleenheerser en moordenaar te steunen?
Vraag 2: wat doet Rusland? Rusland steunt Syrie. De Russische bouwbedrijven wachten op een contract voor de wederopbouw van Syrie. Of kijkt Rusland weg? Erdogan is langs geweest en vermoedelijk om steun gevraagd in ruil voor de aankoop van nog meer wapentuig en vliegtuigen.
Vraag 3: de ondernemer-president Trump heeft gezegd dat hij de hele economie van Turkije onderuit haalt als hij de koerden een haar krengt. Grootspraak?
Ik huil om een al jaren durende ontwrichting van het leven van gewone mensen, vrouwen, mannen en kinderen: al drie generaties zijn getraumatiseerd voor de rest van hun leven. Het houd nooit op.
Ik heb een account gemaakt op instagram. Hierop heb ik tekeningen en schilderijen gepubliceert ter ondersteuning van het gesprek over sexueel misbruik van jongens en de gevolgen daarvan.
Ik heb meer dan 200 tekeningen, olieverf schilderijen en canvasboards gemaakt met als uitgangspunt mijn leven met een trauma. Naast het bijhouden van een dagboek, schilderde ik de beelden die me dwars zaten. Steeds terugkerende beelden die verband hielden met elkaar maar geen uitleg gaven. Steeds kwam de vraag terug: wat is er gebeurd in die eerste 10 jaar? Waarom heb ik die beelden?
Ik kocht boeken over jongens en seksueel misbruik. Wat zijn de gevolgen, wat is de rode draad. Zijn die gevolgen ook vanzelf het bewijs ? Ik liet schilderijen zien op de Wackers Academie en een groepsgenoot vroeg meteen of het hier om misbruik ging. Aardige hint. De belangrijkste getuige was mijn zus omdat ze vertelde hoe ik huilend naar beneden kwam en in bed kroop. En ik weet dat ik mijn benen niet kon strekken van de pijn. mijn hoofd heen en weer sloeg om in trance te raken en uiteindelijk in slaap viel.
De aantekeningen van mijn moeder en gesprekken met een paar familieleden gaven een paar aanwijzingen: mijn vader zou homosexueel zijn en vreemde vrienden hebben en ik was zijn lievelingskind. Hij nam mij als enige mee op familiebezoek in Weesp.
Ik wilde geen boek schrijven, tekenen en schilderen, dat was wat ik wilde en ook heb gedaan. Het is mooi zo. Maar de volgende stap: erover praten met anderen, dat bleek ongemakkelijk. Wat moet je met zo’n verhaal. Zoals gezegd: ik heb veel boeken gelezen, interne afgezocht, websites over mannen met misbruik ervaring en al die verhalen als spiegel gebruikt.
Ik wilde met Instagram ook zo’n spiegel aanbieden. Jongens en mannen die het internet afstruinen naar houvast, beelden bieden die ze zouden kunnen herkennen en het mogelijk makkelijker maakt om erover te gaan praten. Bevestiging krijgen, sterker worden om er mee te kunnen leven.
Het gaat niet over en het tekent je leven, maar het doorbreken van de stilte, het verzwijgen, de angst om afgewezen te worden, is ziekmakend, alcohol verslavend en/of je wordt een rook-of drugjunk. Het is onder druk de stilte uit je longen schreeuwen en dat is het begin van herstel.
Ga niet aan mij vragen wat ik allemaal bedoel. Luister naar je intuitie, kijk naar je beelden, praat. Daar worden we sterker van.
Een buurjongetje kwam jaren geleden bij ons met onze zoon spelen. Aan het eind van de middag was het tijd om weer naar huis te gaan. Ze hadden de hele tijd met lego en autootjes gespeeld. We vroegen of hij iets had willen meenemen. Hij zei van niet en hield gelijktijdig zijn hand op zijn broekzak. Maak die eens leeg, vroegen we. Hij zette het autootje op tafel. We zeiden: je mag altijd komen spelen maar als je iets mee neemt hebben we straks niets meer om mee te spelen. Je mag toch niet zomaar iets mee nemen. Ja hoor, zei hij, dat mag wel. Waarom dat dan, vroegen we. Jullie zijn ongelovigen en dan mag dat.
We hebben hem niet meer gezien.
Hij had waarschijnlijk op de zondagsschool gezeten. Het pand schuin tegenover ons werd elke zondag druk bezocht door kinderen. Ze werden opgevangen door een vriendelijke man en het was duidelijk: er werd lesgegeven. Zoals we vroeger kathechismus les kregen in de St.Willibrordus Kerk aan de Amstel. De katholieken hadden het enige ware geloof en waren voorbestemd. Ik wist toen nog niet dat er zoveel concurrentie was.
Het werd niet aanbevolen om met anders denkende kinderen te spelen of om naar een openbare school te gaan. De verwachting was dat we naar een katholieke school gingen en later veel kinderen zouden krijgen om een beetje het evenwicht te behouden. Liefst een meerderheid zodat de KVP een minister president kon leveren.
Om nu te horen dat niet alleen diefstal, liegen maar ook de aanbeveling een moord te plegen onderdeel is van het lesmateriaal voor minderjarigen geeft te denken. Door getalsmatig met een geboortegolf meer stemmen te winnen en zo de democratie af te schaffen, hebben we begin jaren dertig in de vorige eeuw ook al eens zien gebeuren.
Voor een dictatuur heb je een leger nodig, als je uitbreidingsplannen heb nog veel meer dan dat. In de aanloop naar dat moment stuur je de vrouwen naar huis om zoveel mogelijk kinderen, vooral jongens te baren.
Erdogan deed dat. China ging van een kind-politiek naar 2 kind-politiek. Van Putin weet ik het niet, maar die heeft genoeg werklozen. Trump weer wel sinds een aantal staten strenge abortus-wetten hebben vastgesteld. Dat zijn toch signalen dat het leger moet worden aangevuld. Anti LGTB- campagnes zou je ook een beetje in dit licht kunnen zien. Er zijn dus mensen die zich voorbereiden op een flinke oorlog: dan heb je echte mannen nodig.
Na een valse start met seksueel misbruik, kindertehuizen en een zelf gekozen plaatsing op een seminarie, was het zaak om mijzelf terug te vinden. Met meer vallen dan opstaan: ik wilde anderen plezieren en vergat mezelf of hield het verhaal diep verborgen uit angst te worden afgewezen, te worden veroordeeld. Daar wordt je uiteindelijk ziek van. Leven in een tegenstelling is dodelijk. Uiteindelijk wilde ik terug naar het kind dat ik was, vrolijk, nieuwsgierig, ondernemend. Alle ballast van de kerk, de kathechismus, de zondeval, het drama van de vrouw en de slang, de wetten en voorschriften: ik wilde luisteren naar mijn intuïtie en nam beslissingen waar ik nooit meer spijt van had. Intuitief leven: sterven en opnieuw geboren worden leerde ik van mensen die ik bewonderde en ik herkende het belang. Ik herkende het belang van verdriet, woede, rouw. De lessen die ik leerde en met anderen kon delen. Ik schilderde de beelden van mijn jeugd in alle rauwheid wat niet iedereen mooi vond. Jammer dan. Het zijn mijn beelden.
Ik lees het Thomas Evangelie toegelicht door Bram Moerland en vind de teksten die op mijn ziel geschreven staan, teksten die terug te vinden zijn bij Native Americans, in Afrika, zoals bij de Massai.
Vroeger begreep ik Hesse niet en Nietsche al helemaal niet. Ik was geen studiekop. Stopte na een jaar op de KTHU en na een inschrijving op de Universiteit van Amsterdam liep ik meteen via de achterdeur weer naar buiten. Spaans benauwd.
Nu wel, je moet kennelijk diep door ellende zijn gegaan om uiteindelijk bij jezelf terug te komen en ik weet het nog goed, toen ik 8,9 was, had ik het kinderlijke idee dat mijn lijden ergens toe moest dienen, al wist ik niet waarvoor. Andere mensen helpen, dacht ik, zoiets.
Er wordt soms iets gezegd wat lijnrecht je binnenste raakt en wat je nooit meer vergeet. Elke keer als zich zo’n moment voordoet is het een aanvulling of verdieping en telkens weer luisteren naar je intuitie brengt je dichter bij jezelf, ben je beter beschermd. Het gaat je steeds beter af en mijn ervaring is dat de zwarte bladzijden van de eerste 20, 30 jaar geleidelijk aan een plek krijgen waar ik steeds beter mee kan omgaan.
Tablet-tekening”Visioen” pvvelzen 2018. Een droom die vroeger vaak terugkwam en die ik wilde vasthouden.
Er is niets ergers dan een verhaal dat niet verteld wordt. Quote:Maya Angelou
De volgende citaten zijn van Herman Hesse, Het Thomas Evangelie, en van Nietsche.
Hesse: When destiny comes to a man from outside, it lays him low, just as an arrow lays a deer low. When destiny comes to a man from within, from his innermost being, it makes him strong, it makes him into a god… A man who has recognized his destiny never tries to change it. The endeavor to change destiny is a childish pursuit that makes men quarrel and kill one another… All sorrow, poison, and death are alien, imposed destiny. But every true act, everything that is good and joyful and fruitful on earth, is lived destiny, destiny that has become self.
Hesse: In each one of you there is a hidden being, still in the deep sleep of childhood. Bring it to life! In each one of you there is a call, a will, an impulse of nature, an impulse toward the future, the new, the higher. Let it mature, let it resound, nurture it! Your future is not this or that; it is not money or power, it is not wisdom or success at your trade — your future, your hard dangerous path is this: to mature and to find God in yourselves.
Thomas: Jezus zei: Zalig de mens die heeft geleden en het leven gevonden.
Als jullie profeten zeggen: Zie, het koninkrijk is in de hemel, dan zullen vogels je voorgaan. Wanneer zij zeggen: Het is in de zee, dan zullen vissen je voorgaan. Maar, het koninkrijk is in je hart én in je oog. Als je jezelf kent, dan zul je ook gekend worden, en je zult beseffen dat ook jij een kind bent van de levende vader. Maar ken je jezelf niet, dan verkeer je in armoede. Dan ben je zelf de armoede.
Nietzsche, translated here by Daniel Pellerin, writes:
Any human being who does not wish to be part of the masses need only stop making things easy for himself. Let him follow his conscience, which calls out to him: “Be yourself! All that you are now doing, thinking, desiring, all that is not you.”
Every young soul hears this call by day and by night and shudders with excitement at the premonition of that degree of happiness which eternities have prepared for those who will give thought to their true liberation. There is no way to help any soul attain this happiness, however, so long as it remains shackled with the chains of opinion and fear. And how hopeless and meaningless life can become without such a liberation! There is no drearier, sorrier creature in nature than the man who has evaded his own genius and who squints now towards the right, now towards the left, now backwards, now in any direction whatever.
