Pietersblog

Kashmir is al een paar maanden van de buitenwereld afgesloten. Studenten, politici, journalisten, wetenschappers, religieuze leiders, kortom enkele honderden, zeg maar influencers, zijn in concentratiekampen opgesloten. Het is niet bekend waar die zijn en of die mensen nog leven. Demonstraties of samenscholingen zijn verboden en als mensen toch protesteren worden de demonstranten beschoten met pellets die het licht uit de ogen schiet. Mensen worden geslagen, vermoord. Zonen en dochters verdwijnen. Ze zeggen dat het geen genocide is.

Internet is afgesloten er is geen toegang tot nieuws, kranten, geen telefoonverkeer. Kashmiri hebben alleen elkaar. Van vaders en zonen die verdwijnen komen geen berichten, weet niemand waar ze zijn.

Maar ze zeggen dat het geen Genocide is. Bij de Indiase regering zijn ze enthousiast over de manier waarop Israël een oplossing heeft voor de Westbank: volbouwen met nederzettingen waar alleen Indiërs ( en dat zijn geen Kashmiri) het recht hebben om te wonen. Uiteindelijk gaat het erom Kashmir te annexeren.

Ze blijven volhouden dat het geen Genocide is. Noem het een misdaad tegen de menselijkheid,

Modi hoopt hiermee, met steun van Zuckerberg, zijn grote vriend, ook de volgende verkiezingen te winnen.

Een buurjongetje kwam jaren geleden bij ons met onze zoon spelen. Aan het eind van de middag was het tijd om weer naar huis te gaan. Ze hadden de hele tijd met lego en autootjes gespeeld. We vroegen of hij iets had willen meenemen. Hij zei van niet en hield gelijktijdig zijn hand op zijn broekzak. Maak die eens leeg, vroegen we. Hij zette het autootje op tafel. We zeiden: je mag altijd komen spelen maar als je iets mee neemt hebben we straks niets meer om mee te spelen. Je mag toch niet zomaar iets mee nemen. Ja hoor, zei hij, dat mag wel. Waarom dat dan, vroegen we. Jullie zijn ongelovigen en dan mag dat.

We hebben hem niet meer gezien.

Hij had waarschijnlijk op de zondagsschool gezeten. Het pand schuin tegenover ons werd elke zondag druk bezocht door kinderen. Ze werden opgevangen door een vriendelijke man en het was duidelijk: er werd lesgegeven. Zoals we vroeger kathechismus les kregen in de St.Willibrordus Kerk aan de Amstel. De katholieken hadden het enige ware geloof en waren voorbestemd. Ik wist toen nog niet dat er zoveel concurrentie was.

Het werd niet aanbevolen om met anders denkende kinderen te spelen of om naar een openbare school te gaan. De verwachting was dat we naar een katholieke school gingen en later veel kinderen zouden krijgen om een beetje het evenwicht te behouden. Liefst een meerderheid zodat de KVP een minister president kon leveren.

Om nu te horen dat niet alleen diefstal, liegen maar ook de aanbeveling een moord te plegen onderdeel is van het lesmateriaal voor minderjarigen geeft te denken. Door getalsmatig met een geboortegolf meer stemmen te winnen en zo de democratie af te schaffen, hebben we begin jaren dertig in de vorige eeuw ook al eens zien gebeuren.

Voor een dictatuur heb je een leger nodig, als je uitbreidingsplannen heb nog veel meer dan dat. In de aanloop naar dat moment stuur je de vrouwen naar huis om zoveel mogelijk kinderen, vooral jongens te baren.

Erdogan deed dat. China ging van een kind-politiek naar 2 kind-politiek. Van Putin weet ik het niet, maar die heeft genoeg werklozen. Trump weer wel sinds een aantal staten strenge abortus-wetten hebben vastgesteld. Dat zijn toch signalen dat het leger moet worden aangevuld. Anti LGTB- campagnes zou je ook een beetje in dit licht kunnen zien. Er zijn dus mensen die zich voorbereiden op een flinke oorlog: dan heb je echte mannen nodig.

Ik heb mij altijd verwonderd over het verschijnsel religie. Katholiek opgevoed en rooms misbruikt, (mijn vader was God’s plaatsvervanger in het Gezin) ging ik naar het Seminarie met het idee om missionaris te worden. Ik had daarbij niet het verlangen om mensen ervan te overtuigen dat hun religie de verkeerde keus was. Integendeel.

Religie heeft als doel betekenis te geven aan het leven. We hebben de aarde in bruikleen gekregen, kort of lang, en hebben de gezamenlijk verantwoordelijkheid voor het gebruik daarvan. We hebben daarnaast een collectieve verantwoordelijkheid voor elkaar met de erfenis van het verleden en het oog op de toekomst.

Deze uitgangspunten trof ik bijvoorbeeld aan bij de Massai in Kenia, bij de wijze mannen van de Sioux, Hopi indianen: de aarde van vroeger was in balance en alles was met elkaar verbonden: neem wat je nodig hebt en niet meer. De dieren zijn je broeders en zusters: ze geven je voedsel, kleding en warmte. Neem niet meer dan wat je nodig hebt.

Het getuigd van spiritualiteit en visie op de onlosmakelijke verbondenheid met de aarde en het leven. En het benadrukt onze afhankelijkheid van elkaar: van het gezin, de stad, de staat, de wereld.

De grote religies, zoals wij die kennen, geven dit ook aan maar stoppen tegelijkertijd veel energie in het benoemen van de verschillen en bespelen de machtskaart. De katholieke Kerk, de verzameling Protestantse Kerken, de Islam ( ook een verzameling geloofsrichtingen), enz.

De geschiedenis toont ons die eindeloze machtsstrijd om de groene, grazige weiden, het heldere stromende water, het verwerven van rijkdom en de zegen van de Allerhoogste. En telkens weer verdwijnen de winnaars of worden overwonnen door anderen met dezelfde machtswellust of misschien wel goede bedoelingen. Aards en tot stof weergekeerd. Hun hoofden, ringen, gewaden en gebouwen zijn te bezichtigen.

Vandaag de dag zijn religies met verwijzing naar de heerser in de hemelen, in strijd met elkaar, terwijl de aarde verschrompeld en de mensheid als een lemming naar de afgrond rent.

Een totaal gebrek aan rentmeesterschap. Jammer.

Het Thomasevangelie is het licht in mijn ogen.

Mijn motto voor dit leven is: worden wie je bent, vertrouwen op eigen intuitie, luisteren naar je eerste reacties, jezelf herkennen. Dat proces is het pad naar leven en afscheid nemen van de dood.

Zo bezien is het spoor van beslissingen een proces van sterven en opnieuw geboren worden. Het feest van de herkenning.

De kerntekst van de gnostiek is daarom:
Mens sta op en herinner jezelf.

Ik heb altijd problemen gehad met het begrip “zonde “. In het Thomas evangelie is de vertaling uit het aramees “onwetendheid”. Wie onwetend is, is dood. Als je alle ballast uit de opvoeding, religie, partij,enz van je afwerpt en leert te luisteren naar je eigen intuitie zoals je was in de eerste 7 maanden van je leven: dan ben je wetende, dan ben je bij je eigen oorsprong en maak je deel uit van het Koningkrijk.
Dan ben je, wie je bent. Lazarus is onwetend dus voor de grnostici is hij dood. Er is met hem gesproken en hij kreeg onderricht, waardoor hij begreep en tot inzicht kwam en dus tot leven kwam. Hij leerde de bron bij zichzelf kennen wetende dat hij deel was van het geheel.
Vrouwen en Mannen worden geacht te eten van de vruchten die de boom van kennis biedt en zullen het koningkrijk herkennen. Niet later, nu.

Bron:

https://www.brammoerland.com/thomasevangelietoelichting.html

Krijt op papier/ 60/80
“Magdalena” 2017