Minderjarigen van hun ouders scheiden, minderjarigen oppakken en zonder vorm van proces in detentie houden voor een specifieke periode en vervolgens eindeloos verlengen. Niet altijd,vaak wel.
Wat is het idee daarachter?

Natuurlijk is het een boodschap aan de ouders: zorg ervoor dat je kind geen stenen gooit want wij beschouwen dat als een terroristische daad.

Maar er is meer.
Er is een beoogd doel waarvan je natuurlijk nooit zeker weet of het iets oplevert.
Maar het is met regelmaat toch succesvol.
Het gaat om vernederen, ontpersoonlijken, traumatiseren:

-langdurige verhoren, overdag, vaak snachts
-verhalen over vader, moeder, namen noemen van vriendjes, leraren, buren,
-dreigen
-uitkleden, aankleden
-koud water douches
-eenzame opsluiting
-dreigen met opsluiting van familie, werkeloosheid, huis afbreken , allerlei variaties
-angst

Er is geen uitzicht op vrijlating, hoewel het wel opeens kan gebeuren. Zonder reden.
Geen rechter gezien, geen advocaat gezien.
Geen bijstand bij de verhoren. Niets.

Hoe jonger het kind is opgepakt, hoe groter het trauma. Vooral het verlies aan controle over de situatie, de gesprekken over al diegenen die hij, zij liefheeft. De angst dat hen iets zou kunnen overkomen.

Ook de terugkeer na een korte of langere tijd is angstig.Gekenmerkt door schuldgevoel: hoe heb ik me kunnen laten oppakken, waarom heb ik me niet verweerd, wat heb ik ze verteld? Blij dat je terug bent, maar ze zullen je alles vragen. Hoe zal je vader of moeder reageren?

Het verlies aan eigenwaarde, het verlies aan control moet worden gecompenseerd. Dat kunnen de ouders doen, Gesprekken met anderen, andere volwassenen.

Maar het knaagt. Hier zijn de verwachtingen bij de inlichtingendienst hoog gespannen. Zal hij/zij iemand gaan vermoorden om zich te rehabiliteren ten opzichte van vader, vrienden, eigen volk ?

Als dat gebeurd roept de regering om wraak, verwoest de woning van zijn/haar ouders, confisqueert het land, bombardeert gericht op bewoners, mannen, vrouwen en kinderen. En de wereld leeft mee met de regering.

Peter van Velzen

Bron: IDF